Shqipëria, shteti që është bërë i njohur për tolerancën fetare

Shqipëria, shteti që është bërë i njohur për tolerancën fetare

Papa Françesku e ka vlerësuar këtë komb të vogël ballkanik për tolerancën fetare, duke thënë se kjo duhet të shërbejë si një shembull për botën.

Edhe pse kjo ishte hera e parë që unë do të takoj Hasib Bubën, zërin e tij e kisha dëgjuar tashmë disa herë duke i bërë jehonë nëpër rrugët dredha-dredha dhe të Beratit, një qytet i vogël në jug të Shqipërisë.

Flokët i ka ndarë me kujdes, një mjekër të ruajtur mirë udhëheqësi fetar 25-vjeçar shpjegoi se si muezin, një nga detyrat e tij është të ofrojë ezanin, thirrjen Islame për lutje, pesë herë çdo ditë.

“Unë në fakt jam rritur si i krishterë” shpjegoi Buba dhe për vite me radhë kam ndjekur këtë rrugë. Kam pasur një debat me një nga miqtë e mi, i cili ishte musliman. Debati vazhdoi për muaj, dhe në mënyrë që të isha i përgatitur mirë për diskutimet tona, fillova të lexoja për Islamin. Kam mësuar gjithçka që unë mundesha në lidhje me të”

“Në fund, e fitova debatin, por procesi më bëri që të ngre pyetje në lidhje bindjet e mia. Përgjigjet e dhëna nga Islami kishin shumë kuptim për mua, kështu që unë u konvertova”, tha ai.

Edhe pse zgjedhja për tu konvertuar në musliman mund të duket e habitshme për shumë kënd, realiteti është se Shqipëria prej kohësh konsiderohet si një vend i tolerancës dhe harmonisë fetare.

Fetë mbizotëruese janë Islami dhe Krishterimi, me muslimanët që përbëjnë më shumë se gjysmën e popullsisë.

Megjithatë, mbetet një unitet i përbashkët mes popullit të vendit. Kishat dhe xhamitë shpesh zënë të njëjtën rrugë, dhe martesat ndërfetare janë pranuar gjerësisht në kulturën.

Berati është veçanërisht i rëndësishëm, si Muzeu i tij Onufri, që mban Ikona Burimi Jetëdhënës (Icon e Jetës Dhënia Burimi).

Në një vizitë të vitit 2014, Papa Françesku, kreu i Kishës Katolike, vlerësoi vendin ballkanik për tolerancë të dukshme fetare, duke thënë se kjo duhet të shërbejë si një shembull për botën.

Gjatë fjalës së tij në Tiranë, Papa vlerësoi “bashkëjetesën paqësore” të feve në vend, duke shtuar se “ky është veçanërisht rasti në këto kohë kur fryma autentike fetare është duke u shtrembëruar nga grupe ekstremiste, dhe ku dallimet fetare janë duke u shtrembëruar”.

Kurioz të dimë se si popullsia e Shqipërisë ka mbetur e bashkuar, e pyeta Bubën.

“Nëse ju shikoni historinë e vendit, ju shihni harmoninë në çdo shekull. Edhe gjatë Perandorisë Osmane”.

Gjatë regjimit, Shqipëria u bë një shtet plotësisht i izoluar dhe praktikisht me asnjë lidhje me botën e jashtme. Në vitin 1967, Hoxha forcoi kontrollin e tij mbi vendin edhe më tej duke ndaluar të gjitha fetë, duke deklaruar se Shqipëria ishte shteti i parë ateist në botë.

Gjatë kësaj kohe, kishat dhe xhamitë u konfiskuan nga ushtria, u shkatërruan apo u kthyen në kinema apo salla kinemaje.

Anëtarët e klerit ishin zhveshur nga titujt e tyre, turpëruar dhe në disa raste burgosur.

Për të ilustruar se si harmonia fetare ekziston ne Shqipëri, ai solli shembullin e fundit të Malbardhë, një fshat i vogël në veri të Shqipërisë.

Disa vjet më parë, zona e vogël bëri bujë në të gjithë vendin, kur popullsia lokale muslimane, me fondet e veta rindërtoi kishën e vetme katolike të fshatit, e cila ishte prishur gjatë sundimit të Hoxhës.

Malbardha nuk është e vetmja zonë që ka histori si kjo.

Në Leskovik, një qytezë pranë kufirit me Greqinë, është e njohur faltorja e saj komunale që është ndërtuar nga rrënojat e një xhamie të shkatërruar gjatë Luftës së Dytë Botërore.

Këto tregime janë veçanërisht me vend sot.

“Harmonia ekziston në Shqipëri edhe për shkak se ne të angazhohemi me njëri-tjetrin. Ne debat, ne kemi diskutuar dhe kemi edukuar veten në lidhje me ata që na rrethojnë”.

Ka shumë ngjarje myslimane dhe të krishtera në të cilat praktikuesit e të dyja janë të pranishëm. Dita e Ujit të Bekuar, për shembull, është një festë e krishterë festohet nga pjesëmarrësit, një zhytje në lumë në kërkim të një kryqi, por ajo është e hapur për të gjithë dhe ka pasur shumë fituesit muslimane gjatë viteve.

Po kështu, Buba shpjegoi se kjo nuk është e pazakontë për të krishterët që të marrin pjesë gjatë festës myslimane të Bajramit, e cila thyen agjërimin e Ramazanit. Duke u angazhuar me njëri-tjetrin aq shpesh dhe në mënyra të tilla të rëndësishme, myslimanët dhe të krishterët shqiptarë kanë krijuar një komunitet të fortë bazuar në mirëkuptim dhe respekt.

Është e vështirë të thuhet nëse bota do të marrë shembull, por ka diçka për të thënë për shtetin e vogël ballkanik në të cilën fëmijët rriten duke dëgjuar edhe thirrjen për namaz dhe kumbues e këmbanave të kishave nga jashtë dritareve të tyre. Për ta, bashkëjetesa dhe harmonia janë bërë si natyrore, si frymë.

Shpërndaje në: