‘The Times’ analizon fjalimin e Putin/ Pa strategji për luftën, por deklarata patriotike e nacionaliste dhe asnjë fjalë për fitore

Gjëja më e habitshme për fjalimin e Presidentit Putin është ajo që ai nuk tha. Nuk u fol për fitore  të asnjë lloji  në Ukrainë, as ndonjë vlerësim se si po shkonte lufta.

Ai nuk shpalli ndonjë mobilizim të përgjithshëm në Rusi, siç e kishin pritur shumë, as nuk tha se “operacioni special” ishte shndërruar në luftë. Në të vërtetë, ai nuk e përmendi fare Ukrainën me emër.

Në vend të kësaj, fjalimi i tij – relativisht i shkurtër, vetëm 11 minuta – përsëriti këmbënguljen e tij se Rusia po luftonte kundër agresionit të NATO-s dhe Perëndimit. Ai këmbënguli se Perëndimi po përgatiste “një tjetër operacion ndëshkues në Donbas” dhe pushtimin e tokave historike të Rusisë, duke përfshirë Krimenë. Ai tha se NATO kishte krijuar sistematikisht “një kërcënim absolutisht të papranueshëm për ne” që ishte drejtpërdrejt në kufijtë e Rusisë.

Putin tërhoqi një paralele absolute me agresionin e Gjermanisë naziste kundër Rusisë dhe thirri patriotizmin, heroizmin dhe sakrificën që rusët kishin bërë gjatë Luftës së Dytë Botërore për të mbledhur bashkatdhetarët e tij për atë që tani dukej si një rrugë e gjatë në Donbas.

Putin u ndal shumë në historinë, kulturën, zakonet dhe vlerat tradicionale të Rusisë – dhe dukej se po thirrej gjithashtu në besimin e saj ortodoks. Pasi kishte marrë tashmë bekimin e patriarkut ortodoks rus , ai po përpiqej qartë ta lidhte këtë luftë me betejat e Rusisë për lirinë dhe shpirtin e saj në epokat e hershme dhe mbrojtjen e atdheut – një mesazh aq i fuqishëm tani sa ishte në Luftën e Dytë Botërore. .

Kjo, ai e di, do t’u tërheqë veçanërisht miliona njerëzve në Rusinë rurale , por gjithashtu do të godasë një brez të ri që, edhe në qytetet e mëdha, nuk janë më pak nacionalistë.

Ai nuk dha asnjë informacion mbi viktimat e Rusisë, të deklaruara zyrtarisht më parë në rreth 1,000, por tani vlerësohet nga inteligjenca perëndimore të jetë mbi 15,000. Por ai foli për “dhimbjen e tij të përbashkët” për vdekjen e çdo ushtari dhe oficeri në një përpjekje të qartë për të zbutur shqetësimin në rritje të publikut dhe ai premtoi se shteti tani do të sigurojë masa të veçanta për familjet e tyre. Implikimi i qartë është se ai pret shumë më shumë viktima dhe se lufta do të zvarritet për një kohë të gjatë.

I gjithë fjalimi iu drejtua një auditori vendas. Ishte qartazi një përpjekje për të justifikuar një veprim që e ka lënë Rusinë të izoluar në botë dhe ka hutuar miliona rusë. Ai dha pak aluzion se cilat janë qëllimet e luftës së Rusisë, se si Kremlini mund të kompensojë një strategji ngecëse dhe dështime ushtarake poshtëruese ose se si Rusia do të zëvendësojë kaq shumë pajisje të humbura.

Ky nuk ishte një adresë për të paralajmëruar Perëndimin për atë që Rusia mund të bënte tani. Nuk përmendej Mariupol ose në fakt ndonjë fushëbetejë në Ukrainë , përveç Donbasit, i cili tashmë pretendohej si territor historik rus.

Në shumë mënyra, ky ishte një fjalim mbrojtës që nuk tregonte një mendim të ri në Kremlin, por ishte krijuar shumë për të justifikuar sfidën e mëparshme të Putinit ndaj NATO-s. Nuk parashikon ndonjë përshkallëzim të ardhshëm. Por fakti që mobilizimi nuk u përmend nuk do të thotë se ai nuk po planifikohet ose nuk do të zbatohet së shpejti nëse mungesat e trupave bëhen akute.

Vëzhguesit vërejnë se në 22 vitet e fundit Putini nuk e ka përdorur kurrë Ditën e Fitores për ndonjë deklaratë të rëndësishme politike, por është fokusuar pa pushim në temat patriotike dhe nacionaliste, të cilat tani janë në masë të madhe baza ideologjike e udhëheqjes së tij. / ‘The Times’