Dëshironi të jeni më tërheqës para grave? – Kujdes nëse hani shumë mish…

Hudhra, alkooli, mishi dhe madje edhe agjërimi mund të ndikojnë në erën e trupit tonë – dhe të ndryshojnë sa tërheqëse është aroma jonë për të tjerët.

“Dekadat e fundit kanë zbuluar se aroma jonë formësohet nga gjenet, hormonet, shëndeti dhe higjiena jonë,” thotë Craig Roberts, profesor i psikologjisë sociale në Universitetin e Stirling në Skoci. “Pavarësisht nëse jemi burra apo gra, të rinj apo të moshuar, homoseksualë apo heteroseksualë, dominues apo të nënshtruar, në ovulacion apo shtatzënë, të sëmurë apo të shëndetshëm, të lumtur apo të trishtuar.”

Shumë nga këta faktorë janë jashtë kontrollit tonë – por jo të gjithë. Një ndikim i rëndësishëm në mënyrën se si nuhatemi është ushqimi që hamë. Ai ndikon jo vetëm në aromën tonë të përgjithshme, por edhe në mënyrën se si perceptohemi nga të tjerët – përfshirë këtu edhe sa tërheqës dukemi.

Frymëmarrja dhe djersa

Në nivel biologjik, ushqimi ndikon në erën e trupit tonë përmes dy rrugëve kryesore, thotë Lina Begdache, profesoreshë asistente e studimeve mbi shëndetin dhe mirëqenien në Universitetin Shtetëror të Nju Jorkut në Binghamton. Këto rrugë janë: zorrët dhe lëkura jonë.

Së pari, zorra. Ndërsa tret ushqimin, bakteret në zorrë punojnë duke e metabolizuar atë. Disa nga këto ndërveprime midis përbërjeve kimike të ushqimit dhe baktereve çlirojnë gaze – molekula të paqëndrueshme që dalin nga trupi në të njëjtën mënyrë siç hyri ushqimi, thotë Begdache.

Së dyti, lëkura. Përbërësit kimikë të ushqimit, pasi metabolizohen, udhëtojnë përmes gjakut dhe shumë indeve të trupit. Disa prej tyre përfundojnë duke u nxjerrë përmes djersës nëpër lëkurë, ku ndërveprojnë me bakteret e saj dhe krijojnë aromë edhe aty. (Po, vetë djersa është pa erë; janë bakteret e lëkurës që shumohen në djersë ato që i japin asaj erën karakteristike.)

Frutat dhe perimet

Brokoli, lakra, dhe lulelakra mund të jenë pjesë thelbësore e një diete të shëndetshme – por ato janë të pasura me komponime squfuri, të cilat shpesh i ngjajnë aromës së vezëve të kalbura. Kur këto përbërje kalojnë nëpër gjak dhe ndërveprojnë me bakteret e lëkurës, djersa juaj mund të kthehet në një lëng me aromë të fortë dhe të mprehtë, sipas terapistes ushqyese Kerry Beeson.

Ushqimet nga familja allium, si hudhra dhe qepët, gjithashtu mund të ndikojnë në aromën e djersës dhe të frymës për të njëjtën arsye si perimet kryqëzuese: kur metabolizohen nga trupi i njeriut, ato shpërbëhen në komponime me erë të fortë. Këto komponime çlirohen nga trupi në momente të ndryshme – menjëherë pas konsumimit.

Mishi dhe peshku

Mishi dhe peshku gjithashtu mund të prodhojnë një erë të veçantë trupore, pasi proteinat e kafshëve shpërbëhen nga trupi në aminoacide dhe yndyrna, të cilat më pas nxirren përmes djersës – ku ndërveprojnë me bakteret e lëkurës.

Peshku dhe fasulet, për shembull, mund të shkaktojnë erë trupore sepse përmbajnë trimetilaminë, një përbërje me erë shumë të fortë. Ekziston edhe një gjendje shëndetësore, e quajtur trimetilaminuria – e njohur gjithashtu si “sindroma e erës së peshkut” – e cila ndodh kur trupi nuk mund ta shndërrojë trimetilaminën në një përbërje pa erë, thotë Beeson.

“Kjo mund të shkaktojë një erë të fortë trupore,” thotë ajo, por kjo gjendje është mjaft e rrallë. Për shembull, një raport rasti i vitit 2025 përshkruan një djalë 10-mujor që zhvilloi trimetilaminuri dhe filloi të nuhathej si peshk i kalbur pas ngrënies së peshkut, duke përfshirë dhe shpatën. Gjendja ishte kalimtare dhe, me menaxhim të kujdesshëm, ai arriti të hante peshk pa përsëritur simptomat.

Një tjetër studim mbi burrat e rritur nga ekipi i Havlíček në vitin 2006 ofron të dhëna mbi atë nëse mishi na bën më tërheqës. Shkencëtarët panë 30 burra që konsumonin dietë me ose pa mish për dy javë. Gratë vlerësuan aromën e tyre për këndshmëri, tërheqshmëri, maskulinitet dhe intensitet. Aroma e burrave që nuk hanin mish u vlerësua mesatarisht më e këndshme, më tërheqëse dhe më pak intensive.

“Për habinë tonë, ata që hanin mish nuhatnin pak më keq se kur nuk hanin mish,” thotë Havlíček.

Kjo nuk ishte ajo që ai priste, sepse mishi konsiderohet një pjesë e rëndësishme e dietës njerëzore gjatë evolucionit.

Alkooli dhe kafja

Alkooli – sidomos në sasi të mëdha dhe në intervale të rregullta, thotë Begdache – mund të shkaktojë erë të keqe si nga traktet gastrointestinale, ashtu edhe nga gjëndrat e djersës. Kur trupi e përpunon alkoolin duke e shpërbërë në mëlçi, lirohet një përbërje e quajtur acetaldehid, një substancë toksike dhe e paqëndrueshme, me aromë të fortë dhe të njohur të pijeve të vjetra. (Një studim tregoi se policët mund të dallonin nëse njerëzit kishin pirë vetëm nga aroma e gojës në 60–85% të rasteve, varësisht nga sasia e konsumuar.)

Dhe pasi alkooli dehidraton trupin dhe redukton rrjedhën e pështymës, lejon që më shumë bakterie të mbeten në gojë, duke shkaktuar që era e keqe të vazhdojë. Një studim vuri re se nga 235 persona, ata që konsumonin alkool çdo ditë ishin më të prirur për të pasur erë të keqe të gojës dhe përqendrim më të lartë të komponimeve të paqëndrueshme të squfurit në frymë. Një tjetër studim i vitit 2010 studioi burrat që pinin birrë gjatë një eksperimenti dhe ata që pinin ujë. Ata gjetën se konsumatorët e birrës ishin më tërheqës – por fatkeqësisht vetëm për mushkonjat.

Kafeina që gjendet në kafé dhe çaj mund të stimulojë gjëndrat apokrine, të cilat prodhojnë djersë në zona si sqetullat dhe ijët. Ky rritje e prodhimit të djersës krijon një mjedis më të favorshëm për baktere që të shumohen, gjë që mund të çojë në aromë më të fortë trupore, thotë Beeson. Për më tepër, një studim tregoi se molekulat e kafeinës mund të gjenden deri në djersë – por nuk ka të dhëna nëse vetë kafeina ndikon në aromën e trupit.