Përderisa në albumin e parë Buta është ende i dehur prej idesë së famës, me kokën “mbi re” sikur e thotë edhe një prej këngëve të albumit, “Vjeshtë dimër” vjen me nuancat e stinëve, me një gjendje “down” shpirtërore e mbi gjithçka nostalgjia.

“Pa arsye” vjen si ‘trademark’ i gjeneratës “millennials” për të cilët gjithçka ka tendencën të jetë e kotë, edhe seksi, si një lloj loje, i pafajshëm e eksplicit, pa prirjen posesive të gjeneratave të kaluara.

Buta dhe Qendresa, i këndojnë një lidhje toksike me një erotizëm që na bën t’a dëshirojmë, për dallim prej këngëve të zhanrit të njejtë ku seksi tenton të tingllojë si shfrim mllefi a mënyrë për ta zotëruar dikë.

E njëjtë si marrëdhëniet toksike edhe “Pa arsye”, është tejet ‘adictive”, nuk mund të ndalesh së dëgjuari.